CIJFERS IN NOORD

Hans Krijl

Hoewel ik van 1936 ben en dus vrij jong was bij het uitbreken van de tweede wereldoorlog in Nederland, kan ik mij veel dingen goed herinneren. Zo waren er inderdaad wit geverfde huisnummers bij ons in de Van der Pekbuurt in Noord, maar ook aan de achterkant van de huizen zaten zulke nummers. Ik weet niet of deze nummers verordonneerd waren door de Duitse bezetter of dat het een initiatief was van de LBD (luchtbeschermingsdienst). Deze LBD voerde ook de controle uit op de verduisteringsgordijnen. De LBD bestond al voor de Duitse inval en mijn vader is er enige tijd lid van geweest. De trainingen - o.a. met gasmasker op- waren voor mijn vader echter te zwaar omdat hij astmatisch was.
Dat de algehele verduistering erg ingrijpend was in het dagelijks leven laat zicht raden. Toen men in het begin van de bezetting nog in donker over straat mocht, waren de lichtgevende broches erg populair. Een zaklantaarn mocht ook, maar dan wel voorzien van een blauw glas ervoor. Vanzelfsprekend heeft de openbare verlichting vijf jaren niet gebrand en toen in de zomer van 1945 voor het eerst weer de straatlantaarns werden ontstoken klonk er bij ons in de Van der Pekstraat een massaal gejuich. Dat was een moment om nooit te vergeten.



Deel dit artikel nu met uw vrienden